Deze keer de Kerkstraat in Wijk aan Zee, ergens in de 20e eeuw omgedoopt in Zwaanstraat, wellicht vanwege Restaurant De Zwaan, waarvan ik in mei 2014 tijdens Ezels en Kwasten (schildersweek) ter plaatse nog een schilderij heb gemaakt (zie de afbeeldingen).
Heel wat keren ben ik dit straatje gepasseerd, want voor Wijkers is en blijft Wijk aan Zee natuurlijk DE strandbestemming en sinds ik in Castricum woon is dat niet anders. Even uitwaaien langs de zeereep naar de pier, een lekkere uiensoep eten bij Sonnevanck, koffie met likeur bij De Zon of shoarmaplate bij restaurant Efes, het mooiste terras van Wijk aan Zee waar de autochtonen komen. Zomaar een greep uit de mogelijkheden. En dan zijn er nog de kofferbakmarkt, het Nivonhuis en de talrijke muziekevenementen zoals het Jutterspad.
De Zwaanstraat is op zich een alleraardigst restaurantstraatje zij het dat vanwege het dodelijke amovatievirus (er is nog geen vaccin) dat deze contreien al decennia teistert veel oude pandjes zijn vervangen door zwarte, witgrijze, bruine of vale dozen met dito uitsteeksels en overkappingen waarbij men vanwege de kosten schoonheidscommissie en architecten zorgvuldig buiten de deur heeft weten te houden. De onbestemd onberispelijke woningbouw aan de zuidzijde wordt aan begin en eind bekroond met een roestbruine ijzeren plaskrul, wellicht een geschenk van Tata, een bezoek waard maar uitsluitend voor heren!
Het schilderij is nog te koop: Olieverf op linnendoek (50 x 70).
Gelukkig zijn er dankzij particulier initiatief toch nog wat pareltjes overgebleven en daar focussen we dus op. Zoals het witte trapgeveltje op de tekening, recent mooi opgeknapt, naar verluidt een 18e-eeuws commandeurshuisje, waarvan er in de zestiger jaren trouwens nog een tweede exemplaar was.
Een commandeur was een kapitein bij de walvisvangst en Wijk en Zee had er daar een aantal van uit b.v. de familie Bol. Het valt allemaal te lezen in het boek “De walvisvaarders van Wijk aan Zee” van Marjan Procee. Bij het trapgeveltje kunt u een ambachtelijk bereid ijsje eten! De straat wordt aan de zeekant als het ware geopend door het illustere Hotel Sonnevanck en zoals het hoort bij een Kerkstraat afgesloten door de middeleeuwse dorpskerk, genoemd naar de heilige Odulphus. De haan is recent van de toren afgewaaid dus die heb ik niet meegenomen.
